Słownik etymologiczny języka polskiego/chyz
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
chyz, ‘dom’, chyża, chyż, pisane i przez i; prasłowiańska pożyczka z niem. hūs, Haus, jako pożyczka ze wcale ruchomą postacią; cerk. chyz, chyzina i chyżina, rus. chiża, bułg. i serb. chiża, chiżica, ale i chisza, chiszica, czes. dawniej chysze, chyszka, dziś chyże, chyżina. To słowiań. chyż pożyczyli Niemcy dwojako: Kietz, o ‘chałupach rybackich’ w Marchji (pod Berlinem, Poczdamem), i w Alpach jako Keische, Keusche, ‘chałupa’ (z tego znowu słowień. kajża). Uderza odmienność rodzaju i końcówki, ależ to pożyczka.