Słownik etymologiczny języka polskiego/cielę
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cielę, cielątko, cielec i ciołek, cielak, ocielić się, cielęcy, cielęcina, cielętnik, cieliczka, cieluch. Prasłowo; tak samo u wszystkich Słowian: cerk. telę, rus. tieloszok. Na Litwie i Łotwie może pożyczka z Rusi (telias, łot. telsz i telens). Dawniej łączono tę nazwę z grec. teren, ind. taruna, o ‘młodem’, ‘delikatnem’; wadziłoby r (?).
