Słownik etymologiczny języka polskiego/ciemiec
ciemiec nic nie ma spólnego z zamszem (to poszło wkońcu z franc. chamois, ‘giemza’); por. w akcie poznańskim z 1529 r. (po łacinie): »skóry mniejsze (niż juchty) zwane czymcze (cimce)«. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
ciemiec, ‘skóra’, p. zamsz; »za safjan ciemiec«, »w mizernym pałasz ciemcu«, Potocki, »od sta skór ciemcowych«, r. 1629.
