Słownik etymologiczny języka polskiego/cienki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cienki (cieńki), cienko, wycieńczyć, cienkusz, cieniutki, i liczne inne zdrobniałe, ale cienki samo już takiem było. Prasłowo; na Rusi z twardą półgłoską, tonkij (różnica taka bynajmniej nie wyjątkowa); cerk. tĭnŭk (ale pierwotne tĭn- jeszcze w is-tĭn-iti, ‘ścieńczyć’, tĭnost’, ‘cienkość’), słowień. teniti, ‘rozcieńczać’, serb. tanak, czes. tenký. Lit. tenwas, tęwas, ‘cienki’, indyj. tanu- i tanuka- (‘cienki’), ‘drobny’, grec. tanaos, ‘rozciągły’, łac. tenuis, ‘cienki’, niem. dünn: do *tinō, ‘rozciągam’; p. cięciwa.
