Słownik etymologiczny języka polskiego/cug
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cug, ‘przeciąg (czasu, miejsca, powietrza)’, ‘posunięcie (figury)’, ‘zaprząg’, wszystko z niem. Zug; jest i sądowe cog albo folga, sekwela w 16. wieku; nawet »puszczano cug komu«, t. j. ‘ustępywano mu miejsca’; ludowe i dla ‘pociągu kolejowego’, i dla ‘oddziału wojska (plutonu)’; u Czechów mało znane (cuk), u nas powszechne.
