Słownik etymologiczny języka polskiego/cząbr
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
cząbr (w 16. wieku z mazurska i cambr), ‘satureia’, z rodzaju roślin wonnych, tymianku i macierzanki, więc od pnia kem, skem (p. ciemierzyca), z przyrostkiem -r (b wsunięto mimowoli, por. Imbramowice od Emmerana; albo też pień kem o b rozszerzono). Ocalało sk- w ruskich tej rośliny nazwach, szczebreć i szczabryk; obok ę (forma pierwotna czębr-) pojawia się u w bułg., serbskiem (czubar), czeskiem (czubr, czibr, obok czabr). O pożyczkach międzysłowianskich (bułg. z serbskiego!), albo z grec. (i łac.) thymbros, timbra, niema i mowy.
