Słownik etymologiczny języka polskiego/czapla
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czapla, tak samo u wszystkich Słowian (rus. capla z narzeczy »mazurzących«, północnych); jedynie u Czechów czap, ‘bocian’. Stąd nasze nazwy Czapelski i Czapski (a więc nie Hutten-Czapski, tylko Reiher-Czapski w poprawnem tłumaczeniu). Ptak nazwany od czego? Jest czapić, przyczapić, co może z capaniem, capnięciem, (p.) w parze chodzi?. I u nas czapinos dla ‘geranium’ r. 1472.
