Słownik etymologiczny języka polskiego/czeluść
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czeluść, ‘szczęka’, ‘gęba’, ‘komin’, ‘jama’; to samo i w temże znaczeniu u innych Słowian, ale pierwotne znaczenie wyłącznie o ‘ustach’, ‘gębie’, ‘pasczzece’, ponieważ słowo urobione od czoła, z przyrostkiem -just’, tak samo np. jak od skrzeli, krzeli, serb. kreluszt; na ‘czeluści piekielne’ dopiero od ‘otworu ust’ przeniesione; »w czeluściach żołądka« r. 1535.
