Słownik etymologiczny języka polskiego/czepić
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
czepić, czepiać się kogo, zaczepiać, zaczepka, uczepić się, przyczepny; na Rusi to samo, ale z c, priciepit’ sia, ciepkij (‘czepny’), cieplat’ sia, ‘zaczepiać’, uciepka, ‘zaczepka’, ciep (w dawnym języku czep’), ‘łańcuch’, ciepoczka, ‘łańcuszek’ (na Małej Rusi przeważają znacznie postaci z cz-, czipkij, ‘czepny’, przyczipyty); wymiana tego cz- i c- dowodzi, że w nagłosie było sk-, por. cep i szczepać.