Słownik etymologiczny języka polskiego/czosnek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
czosnek, czosnku (z tego: czosku i czostku; czostkiem, o czostku pisze już Potocki); pierwotne czesn tylko na Południu, zdrobniałe czesnŭk na Rusi i Zachodzie, cerkiew. późne czesnowitŭk. Nazwany od korzenia, łupiącego się w pazury, od czosania (a od tego czosnek, ‘ostrokół’, »miasto czosnkiem z palów warowne«, »czosnki albo rogatki«), jak niem. Knob(lauch) od klieben, ‘łupania’.
