Słownik etymologiczny języka polskiego/dławić
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dławić i dłabić, ‘dusić’, dławiduda, ‘organista’ (‘kalkancista’), dławikura; zastąpiło dawne dawić; tak samo w czesk. obok dawiti jest dlawiti i dlabiti; u nas i dłamsić, ‘gnieść’, ‘tłamsić’; nie pojawiają się te dł- przed Leopolitą, wywołało je może dłażyć (p.).
