Słownik etymologiczny języka polskiego/darn
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
darn, r. 1500, zbiorowe darnie, jak liście, do czego nowe darń, darnina dorobiono, dosłownie darcizna (‘oddarta ziemia’, płat jej, p. drzeć). Prasłowo; oboczna postać dziarn już tylko u Kaszubów, dzarn; por. litewskie dirti, o ‘kopaniu darni’, rus. dierba, o ‘kopaniu nowiny’; rus. diorn. Słowianin przysięgał niegdyś, darn na głowę wkładając.