Słownik etymologiczny języka polskiego/dawny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dawny, dawność, przedawnienie; rzeczownikowe przypadki u przymiotnika: z dawna, z dawien (2 przyp. liczby mnogiej) dawna. Prasłowo; cerk. dawie, ‘niegdyś’ (na Rusi niedawno, ‘onegdaj’), izdawna, bułg. otdawna, u innych Słowian i dawni obok dawny; łac. dū-rare, ‘trwać’, dū-dum, ‘dawno’, grec. dēron, daon (narzeczowe), ‘dawno’.
