Słownik etymologiczny języka polskiego/dejnek
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dejnek, ‘kozak’, »dejnekiemem się nazwał« r. 1661., »z chłopami dejnekami«, »na kształt naszych dejneków«, »gorzej niż na Rusawie gdzieś między dejneki«, Potocki; już w 18. w. nie znają go więcej (dejneka w małorus. intermedjum z r. 1730); z tur. dejnek, ‘kij’ i ‘raz kijowy’ (por. »dejnekam alias wegierę«, r. 1665, o ‘kiju’, w akcie sądowym), a więc o ‘chłopstwie w kije zbrojnem’. — Stawiszcz przeciw Czarnieckiemu bronił kozak Daszko Dyneka.
