Słownik etymologiczny języka polskiego/dostojny
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dostojny, dostojeństwo, dostojność, od 14. w., »dostojno jest«, w psałterzu (‘zasłużyłem’); p. stać z stojeć; w biblji: »dostojen kaźni i śmierci«, ‘zasługujący na kaźń, śmierć’, ale już w naszem znaczeniu: »dzień dostojny« (»wielebny«, Leopolita, ‘venerabilis’, ‘czcigodny’) i dostojeństwo, ‘godność’; r. 1500 dostojnie, ‘zasłużenie’, ‘merito’.
