Słownik etymologiczny języka polskiego/dowcip
dowcip, p. ciupać (nie ciepać !); dochcip ma zwykłe ch = f. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dowcip, dowcipny, dowcipniś, dawniej i dochcip (w 16. w. dowcipliwy, dowcipnik), czes. tak samo (duowtip, duowtipný), — p. ciepać.
