Słownik etymologiczny języka polskiego/drób
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
drób, drobić, odrobina, drobny, drobiazg (przyrostek -ezg, oczekiwalibyśmy drobiozg, ale samogłoski się wahają; -ezg to samo co -eg, -og), drobiaszczek zamiast drobiażdżek: »drobiaszczek (t.j. ‘drobną szlachtę’) tylko serce a cnota ochabi«, Potocki; drobię, ‘owca’, drobność i drobnostka, podróbce; narzeczowo dremny; drobne (pieniądze). Prasłowo; rus. drob, ‘ułamek’, małorus. drobjata, ‘owce’, bułg. drobowe, ‘podróbce’, czes. droby, druobeż, ‘drobiazg (ptactwo, ryby)’, drobet, ‘odrobina’; u Bułg. obok droben i dreben, rus. drjebjezg, łuż. drjebjeńca, ‘odrobina’, co naturalnie niczego nie dowodzi (żadnej osobnej wokalizacji pniowej!); cerk. razdrobiti, serb. drobiti, ‘rozrzynać’; łuż. draby, o ‘ubiorze’, moraw. zdraby, ‘łachy’; litew. drobē, ‘płótno’, drabużis, ‘suknia’, drabanas, ‘łachy’ (a z p: drapanos, ‘bielizna’); z e, łotew. drēbe, ‘łachy, ubiór’. Biblja: »drobow wiele« (»stada«, Leopolita), »z droby« (»ze trzewy«, Leopolita); r. 1500 drobienie, później drobionka, ‘zacierka’.
