Słownik etymologiczny języka polskiego/drapać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
drapać, drapnąć (także tyle co drała dać), drapież, drapiestwo, drapieżnik; prasłowo; tak samo wszędzie, u Czechów, na Rusi ze wtórnem j, drjapat’, toż u Słowaków, czes. dráp, ‘pazur’; grec. drepō, ‘oddzieram’, i drōptō, ‘druzgocę’, drepanon, ‘sierp’. Dalsze to urobienie do pnia der- (p. drzeć); drapacz, drapak, drapaczka, drapichróst (17. w.), drapirzyt, ‘palec średni’, r. 1540; drapienie tyle co ‘drapież’ r. 1449 (w statucie).
