Słownik etymologiczny języka polskiego/dyndać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
dyndać, od 18. wieku (ale dyndyrze, ‘co niedźwiedzi wodzą’, już r. 1570?) — o ‘kołysaniu się czegoś zawieszonego’, dźwiękonaśladowcze, czes. dynda, dyndati (‘trząść się ze strachu’).
