Słownik etymologiczny języka polskiego/dzięcioł
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
dzięcioł, prasłowo; rus. diatieł, czes. datel, serb. djetel’ i djetao (ze wtórną jotą, jak zawsze); od jego pstrocizny i nazwy ‘koniczyny’: dzięcielina, u innych Słowian detelina, czes. jetel, bez d-. Ptak sam nazwany od pukania, dęt-, niby tęt-; -ioł przyrostek, jak w kwiczoł.