Słownik etymologiczny języka polskiego/dziabać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
dziabać, dziabnąć, ‘rąbać’, dziabka, ‘motyka’; jest i dziachnąć, ‘uderzyć’, dziakać, dźwiękonaśladowcze, ludowe, późne, z dziubać.
