Słownik etymologiczny języka polskiego/facelet
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
facelet, przestarzałe, ‘chusteczka’, z włos. fazzoletto, już od 15. w., przez Niemców (do obcierania twarzy, więc je i ścieradłem tłumaczą); facylet około r. 1500, później facelet i, bardziej z włoska, facolet; po narzeczach ocalało; włoskie poszło z fazzolo (czy od faccia? czy z niem. Fetzen, ‘fecy’?).
