Słownik etymologiczny języka polskiego/fawor
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
fawor, ‘łaska’, wprost z łac., skąd i dawny czasownik fawować, ‘dobrze życzyć’, łac. favere; faworyt i faworyta wprost z włosk., a fawory, ‘wstążki’, i faworyty, ‘bakenbardy’, z franc. faveurs i favori.
