Słownik etymologiczny języka polskiego/forgocz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
forgocz, ‘uwięź konia’, ‘pobocz’; »stoi Turek na forgoczy«, »stały na forgoczach konie«, »wiąże kandybę na forgoczu« (rodz. męski, poprawny), z węg., jak i czes. farkasz, ‘rzemień podogonny’.
