Słownik etymologiczny języka polskiego/forszt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
forszt, pisane forst i forzt, od 15.—17. w. powszechne (np. u Potockiego), ‘tarcica, deska’; drugie wydanie Leopolity wymieniało forsty pierwszego na »deszczki«; »leżę jako tram przybity na traczu, póki śmierć tego forztu rzeką łez nie zerznie«; »tram świeży... woda w godzinę trzy forzty odstrzyźe«; około r. 1500 i foszt, fosztowanie, o ‘suficie’; forsztować, ‘przepierzać’; z niem. Forst (w złożeniach: Forstholz, Forstwand), a to z franc. forêt, ‘las’, dawne forest, z łac. foresta od foris (p. fora).
