Słownik etymologiczny języka polskiego/furda
furda, ‘fraszka’, od 18. wieku; od fur-, dźwiękonaśladowcze (p. furkać); fury-bury u Juniewicza, słowo »bliźniacze«, jak inne podobne: terefere; łap-cap, łapes - capes; figi-migi (fik-mik); czeremere (o ‘podpiłym’, w Eneidzie trawestowanej Chotomskiego); krętuwętu; tyndyryndy (stąd nazwa ryndziwka dla pieśni wielkonocnej w Jaworowie pode Lwowem); leli-poleli; łupu-cupu, itd. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
furda, ‘fraszka’, por. czes. hurdyburdy, churdalek, ‘chrząstka’(?).
