Słownik etymologiczny języka polskiego/furkać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
furkać, furknąć, furczeć, furkotać (a jest i furgać), por. frugać, frunąć; dźwiękonaśladowcze, jak i furnąć i furtać.
