Słownik etymologiczny języka polskiego/gajda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
gajda, gajdy, ‘dudy’, gajdarz i gajdak (16. w.), gajdos, ‘dudziarz’, przeniesione i na członki (‘nogi ciężkie’) i ubranie (‘spodnie’; stąd hajdawery, napoły ruskie, z szarawarami zmieszane umyślnie); słowo przywędrowało z Południa (na Węgry?), z turec. gajda, ‘dudy’; do Turcji od Arabów; ci wzięli je z Hiszpanji (iberyjskie, a więc pierwotne, przed-aryjskie), gaita.
