Słownik etymologiczny języka polskiego/giełda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
giełda, ‘miejsce zgromadzenia (bankierów, kupców)’; przezwane od samego ‘zgromadzenia (kupców, od ich cechu)’, niem. Gilde (rus. gildja), niegdyś ‘spólna uczta (ofiarna)’, później ‘cech’; giełdowy, giełdziarz. Ale gałda (narzeczowe; silniej rozwinięte u Litwinów, co to od Białej Rusi zapożyczyli bez g, ałda, ałdawoti, ałdrawoti, o ‘rozpuście’, ‘hulance’, rus. gałdiet’ to samo), dla ‘hulanki’, ‘opilstwa’, gałdus, ‘pijak’, nic nie ma z giełdą wspólnego; od gał-(?).
