Słownik etymologiczny języka polskiego/giemzać
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
giemzać, giemzić, o ‘rojeniu się (rybek)’ o ‘mrowiu, przechodzącem ciało’, o ‘łaskotaniu’; pień gŭm- z przyrostkami -yr (p. gmerać), -yz (gmyz) i -ŭz; prasłowiańskie; rus. gomozit’ i gomzat’ w podobnem znaczeniu, bułg. gŭmżŭ, ‘roję się’, czes. hmyz i hmez o ‘owadach’ i ‘gadach’, hemzati, ‘łazić’. Giemza, ‘koza’, prasłowo alpejskie w niem. Gemse i franc. chamois.
