Słownik etymologiczny języka polskiego/gont
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
gont i gonta, ‘dachówka’, gonciarz, gontowy; gontal, ‘gwóźdź gontowy’; od nas na Ruś, w rus. jest nawet gonot(!); czes. hont, ‘deszczka’. Nieobjaśnione.
