Słownik etymologiczny języka polskiego/grabarz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
grabarz, grabarka (i ‘praca na polu’), z niem. Gräber (od Grab), ale jest i grubarz do gruby z niem. Grube w tem samem znaczeniu; oprócz tego gruba, toż co i niem. Grube, o ‘dole’, ‘piwnicy’, ‘szybie’, ‘piecu’. Inne dawne pożyczki (16. w.): grobsztyn, ‘pomnik’, Grabstein; grabsztykiel i grabsztych, ‘rylec, dłóto’, Grabstichel. Niemieckie słowa są z naszem grób pokrewne; p. grób.
