Słownik etymologiczny języka polskiego/harmonja
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
harmonja, harmonika, nazwa narzędzi muzycznych, niem. Zieh-harmonika (rozciągana), i »szklana harmonika«; od harmonji, ‘zgodności dźwięków’ (stąd harmonijny, dysharmonja): grec. harmoniā, od pnia ar- (arariskō, ‘zgadzam’, ‘spajam, łączę’), co i w naszem jarzmo (p.).