Słownik etymologiczny języka polskiego/herb
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
herb, herbowny, herbarz (niegdyś łac. herbarium, ‘zbiór i książka herbów, t. j. roślin’; dziś tylko o ‘herbarzu’ Niesieckiego i innych heraldyków), czes. erb, z niem. Erbe, ‘dziedzictwo’ (herb był znakiem dziedzicznym, nie osobniczym); Erbe, p. robić.