Słownik etymologiczny języka polskiego/huf
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
huf, hufiec, i bez h: uf(iec), z niem. Haufe, ‘kupa’ (to samo słowo); stąd hufnica, z czes. houfnice, o ‘procy’, ‘dziale’, w 15. i 16. w. ogólne; z husyckiej nazwy poszło niem. Haubitze, dawne houfenitze.
