Słownik etymologiczny języka polskiego/hynszt
hynszt. Uwaga o orzu mylna; p. orz. [1]
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
hynszt, hinszt, ‘ogier’ i ‘wałach’ (nieraz wymieniają się podobne nazwy!), czes. hynszt z niem. Hengst; jest i inszta, ‘kobyła’, r. 1500; ogólne w 15. w. (w obu znaczeniach), później ginie; hynszt i horz (albo orz, h- przydech) z niem. ors, ang. horse, niem. nowe Ross, są w 15. wieku równoznaczne, a tłumaczą i ‘camelus’ lub ‘dromedarius’ po glosach i słowniczkach; niem. Hengst, dziś ‘ogier’, pierwotnie ‘wałach’, nieznanego pochodzenia.
