Słownik etymologiczny języka polskiego/jęczmień
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
jęczmień, jęczmyk (z tym samym przyrostkiem co u innych na -mień: kamyk, płomyk); słowiańska, innym ludom obca nazwa najbardziej »ościstego« zboża; od jęcz- (cerk. jęczĭn i jęczněn, ‘jęczmienny’, czes. jeczný), co coś ‘ostrego’ oznaczało; cerk. z inną wokalizacją: ąk- w ąkot’, ‘hak’, niem. Angel, ‘wędka’ (dawne ango, ‘kolec’).