Słownik etymologiczny języka polskiego/jaźwiec
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jaźwiec, ‘borsuk’; r. 1500: »caballus jaźwiec albo szkapa albo step« (p. żbik), pod ‘cornipes’ również: jaźwiec (nie wiedział glosator, co znaczy łacina); r. 1472 jeźwiec, z czeską wokalizacją. Prasłowo; nazwanie od jazwy, ‘nory’ (jest u innych Słowian, ale i w znaczeniu ‘rany’, prus. eizwa, ‘rana’, lit. aiża, ‘szpara’); u nas miejscowe: Jaźwia Góra, Jaźwiny, od jazwy ‘dziury’.
