Słownik etymologiczny języka polskiego/jazda
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jazda, od ja- (p. jadę i jechać), urobione przyrostkiem zd = d (jak u-zda od uć); od tego: jeździć i jeźdźca zamiast jaździć (wedle wzoru biały: bielić, mylnie). Liczne złożenia: najazd, zajazd (i ‘karczmę’ oznacza), ujazd (termin prawny o ‘sądowem objeżdżaniu granic dóbr’, stąd nazwy miejscowe Ujazd na Śląsku, niem. Ujest, Ujazdów pod Warszawą, i t. d., a stąd znowu nazwa rodowa Ujejski z *ujeźdźski); odjazd, zjazd. Przez cały 16. wiek jezda, oczywiście wedle jeździć (częstotliwe przyjeżdżać). Obok jeździec i jezdny, ale jezdecki, o zbroi lub sukni, zatrąca czeszczyzną. Jeżdżały jak bywały itp.; ujeżdżalnia.
