Słownik etymologiczny języka polskiego/jelca
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
jelca i (mylne) jedlca, ‘rękojeść’, r. 1500: »głowica mieczewa albo jedlca«, »utopił sztylet po jelca«; z czes. jilce (jest i liczba pojedyncza jilec i jelec), słowień. chelce; z niem. dawnego hilze, helze.