Słownik etymologiczny języka polskiego/jelito
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jelito, narzeczowe lelito (por. leleń obok jeleń), ‘kiszka’, w l. mn. ‘wnętrzności’; tak i to samo u wszystkich Słowian; Serbowie i Słowieńcy mają olito, ze zwykłą wymianą; łuż. jelto, rus. bez je- w litonja, ‘ksieniec u przeżuwaczy’. Prasłowo (prus. laitian, ‘kiełbasa’, pożyczka z polskiej postaci bez je-? p. jemioła); łac. ilia, ‘wnętrzności’.
