Słownik etymologiczny języka polskiego/jelito
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Artykuł w Wikipedii | |
Strona w Wikisłowniku |
jelito, narzeczowe lelito (por. leleń obok jeleń), ‘kiszka’, w l. mn. ‘wnętrzności’; tak i to samo u wszystkich Słowian; Serbowie i Słowieńcy mają olito, ze zwykłą wymianą; łuż. jelto, rus. bez je- w litonja, ‘ksieniec u przeżuwaczy’. Prasłowo (prus. laitian, ‘kiełbasa’, pożyczka z polskiej postaci bez je-? p. jemioła); łac. ilia, ‘wnętrzności’.