Słownik etymologiczny języka polskiego/judzić
judzić; wobec odosobnienia tego słowa (powtarza się w ukraińskiem), może raczej od Judy-Judasza poszło. [1]
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
Data wyd. | 1927 |
Miejsce wyd. | Kraków |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron | |
Strona w Wikisłowniku |
judzić, podjudzać, wyłącznie polskie; prasłowo jednak; lit. jauda, ‘pokusa’, judus, ‘kłótliwy’, judēti i justi, ‘ruchać się’, judra, ‘wicher’, ind. judh-, ‘walka’, awest. juidijenti, ‘walczą’, grec. hysminē, ‘walka’, łac. jubēre, ‘rozkazywać’, i jubar, ‘blask’.