Słownik etymologiczny języka polskiego/jupa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
jupa, jupka i jubka (!), jak w rus. jubka, ‘spódnica’, na całym zresztą Zachodzie o ‘kaftanie’, choćby żydowskim (jupica), z niem. joppe, juppe, co z romańsk., a to ze Wschodu (arabs. al-dżubbah, pers. dżubba, romań. włosk. giubba, franc. jupe); bezpośrednie pożyczki z romańskich języków p. żupica i żupan.
