Słownik etymologiczny języka polskiego/kabak
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
kabak, ‘szynk’, ruskie, por. Niemojewskiego Pamiętnik (z r. 1607): »browary te oni (Moskwa) kabakami albo karczmy przy nich zowią, które dyakowie albo przysięgli (rus. cełowalnik!) na Wielkiego Kniazia zawiadują« (str. 155); znane w Moskwie w 16. wieku; ze Wschodu chyba, chociaż dotąd tam nie odnalezione. Niem. kabacke, kabache, ‘buda, rudera’, wyraz przypadkowo równobrzmiący, dawny i ludowy, co miał powstać z kagge przez »rozszerzenie«, nie jest źródłem ruskiego, nieobjaśnionego.
