Słownik etymologiczny języka polskiego/ki
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
ki, ‘jaki’, przymiotnik (cerkiewne kyj), od zaimka pytajnego k-, dziś niemal tylko w »ki djabeł« (jak u Rusi kyj bis, koj czort, czes. kého czerta), dawniej i w innych formach używane: »kie (‘jakie’) są jego winy?«, »po kiego licha«.
