Słownik etymologiczny języka polskiego/kilka
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt, kilkaset, w innych złożeniach kilko- i kilku-: kilkoletni, kilkoro, »z kilkorgiem«; dawniejsze i gwarowe kielko i niby pierwotne kielo-telo, kiele, kile, kilaś, kiloby, co jest jednak tylko skróceniem z kilka. Forma pierwotna była koliko, ‘ile?’ (por. rus. kolko i skolko, ‘ile?’), co wedle jeliko odmieniło się u nas w kielko (stałe w 15. wieku, kielkokroć), aż nakoniec, wedle ile — tyle, przeszło w kilka; odmianę przejęło liczebnikową: »przed kilku laty«, »z kilką« lub »z kilkoma«, »z kilkiem osób«, »pożytek kilkom«, »w kilu panicach«.
