Słownik etymologiczny języka polskiego/kirys
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kirys, »kirysowa zbroja« (aż za kolana), kiryśnik (‘kirasjer’), kiryśniczek (nazwa dukata); dziś tylko kirasjer; z niem. Küris, a to z franc. cuirasse (co wkońcu z łac. coria, ‘skóra’), o ‘skórzanym kolecie’, skąd i karacena, u Zimorowica 1620 r. karaczyna (rus. karaczin; średniowieczne łac. corazina, coratia, włos. corazza).
