Słownik etymologiczny języka polskiego/kir
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
kir, kirowy, ‘sukno czarne żałobne’; kiry, ‘katafalk’ i ‘trumna’ (Malczewski); pierwotna postać i znaczenie: kier, ‘grube sukno śląskie’ (sukna śląskie pospolite, szyftuchy, karazje, kiery); w 16. wieku bywało lepsze, mitelfoder (Mittelfutter) udawano za kiery; skrócone z Kerntuch (od Kern, ‘jądro’), nazywane u nas i »kiernowem suknem«, t. j. ‘dychtownem’, ‘mocnem’; kerntuch znają i nasze wykazy cłowe 17. w. Gatunek stale upada, psuje się; obce zaś słowa złożone chętnie się skraca.
