Słownik etymologiczny języka polskiego/klar
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
 Artykuł w Wikipedii
| |
 Strona w Wikisłowniku
| |
klar, klarować, klarowny, z niem. klar, klären, z łac. clarus, clarare, właściwie ‘jasny (o głosie)’, ‘głośny’, do classis, clamare; klar(y)net z włos. clarinetto.
