Słownik etymologiczny języka polskiego/koczot
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Słownik etymologiczny języka polskiego |
| Wydawca | Krakowska Spółka Wydawnicza |
| Data wyd. | 1927 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
koczot, pierwotna ‘koguta’ nazwa (do dziś w rusk. koczet), obok kokota (‘koguta’; odmiana stała przyrostka -ot i -et) i kokoszy (p. kokosz); u nas dziś zapomniane w tem jedynem pierwotnem znaczeniu; znane tylko w przenośnem (i już znowu przestarzałem), ‘stręczyciel’ (zwykłem przejściem nazwy »koguciej«); niegdyś i ‘halerz’ oznaczało, bo nazwy drobnych monet bywają najdowolniejsze, np. babka, dudek (od ptaka-orła na monecie, kpiąco).
